Daltononderwijs

Daltononderwijs is ontwikkeld door Helen Parkhurst. In 1905 komt zij als net afgestudeerde leerkracht op een ‘eenmansschooltje’ in Wisconsin (VS) onderwijs geven. Ze krijgt te maken met een groep kinderen van verschillende leeftijden en leerniveaus. Om met haar lessen aan te kunnen sluiten bij de leerbehoeften van de kinderen, heeft ze een simpele maar ingenieuze oplossing: kinderen kiezen zelf uit de aangeboden leerstof en maken zo hun eigen leerprogramma’s. Het leerprogramma wordt opgenomen in een werkcontract: de weektaak. De kinderen kunnen bij het maken van deze weektaak hulp krijgen van Helen of van andere kinderen. Er ontstaat zo een samenwerkingsverband, waarbij de leerling zich verplicht het zelf gekozen leerdoel binnen een bepaalde tijd te bereiken en de leerkracht toezegt daarbij behulpzaam te zijn.

In 1914 komt ze in contact met Maria Montessori. De overtuiging groeit bij haar dat de Montessori-methode geschikt is voor jonge kinderen, maar dat een geschikt vervolg vanaf het achtste levensjaar ontbreekt. Parkhurst ontwikkelt daarvoor een concept: Het Daltononderwijs, dat dient als verantwoord verlengstuk.

Met behulp van geldschieters uit de stad Dalton opent Helen Parkhurst in 1920 “The Dalton School” in New York City. Haar methode beschrijft ze in haar boek ‘Education on the Dalton Plan’. De twee gedachtes achter Parkhursts Dalton Plan, ‘freedom’ en ‘interaction of group life’, zijn nog steeds een inspiratie voor het onderwijs. Binnen het Daltonconcept is er de vrijheid zich verder te ontwikkelen om net als Helen Parkhurst vernieuwend te zijn en aan te sluiten bij de maatschappij. Op dit moment is het Daltononderwijs de snelst groeiende pedagogische aanpak in Nederland.

Van drie principes naar vijf kernwaarden

De Nederlandse daltonidentiteit is altijd gestoeld geweest op drie principes. Onderwijs en dus ook daltononderwijs is constant in ontwikkeling. De veranderingen op het gebied van ontwikkelingspsychologie en didactische en maatschappelijke inzichten hebben in 2012 geleid tot een kritische bezinning op de daltonuitgangspunten. Hieruit zijn vijf nieuwe kernwaarden ontwikkeld, die hieronder kort beschreven staan:

• Vrijheid/verantwoordelijkheid: Kinderen worden gestimuleerd zelf keuzes te maken.
• Samenwerken: We werken samen met anderen om taken uit te voeren.
• Effectiviteit: Bij het thematisch werken worden vakken met elkaar verbonden en ontstaat ‘deep learning’.
• Zelfstandigheid: Kinderen leren wat ze moeten doen als ze niet meer weten wat ze moeten doen.
• Reflectie: We leren kinderen positief kritisch naar werk van zichzelf en van anderen te kijken en elkaar feedback te geven.

Binnen het Daltonconcept is er de vrijheid zich verder te ontwikkelen om net als Helen Parkhurst vernieuwend te zijn en aan te sluiten bij de maatschappij. Voor meer informatie kunt u kijken op de website van de Nederlandse Dalton Vereniging.

In onze visie op onderwijs speelt het Daltononderwijs een leidende rol. In hoofdstuk 2 van onze schoolgids kunt u lezen op welke manier wij de praktische vertaling naar het onderwijs vormgeven.

Download hier het visitatieverslag voor de verlenging van ons Daltoncertificaat.